Neler oluyor bize? Eskiden bireysel olarak depresif, agresif, hissiz, mutsuz olurduk. Şimdi bir garip zamandayız… Topluca böyleyiz.
Kitleler halinde olaylar yaşıyoruz. Hastalıklar, depremler, çökmeler, göçmeler… Artık müstakil değil sorunlarımız.
Yemeden, içmeden, gezmeden, uyumaktan utandığımız bir zamandayız. Dünya telaşına dair ne yapsak suçmuş gibi hissediyoruz.
Yaşadıklarımızı idrak ederek, kendimize alacağımız dersi aldıktan sonra yeniden başlamak lazım sanırım. Sadece üzülerek zaman geçirmek maalesef bir şeyin çözümü olamadığı gibi kendimize ve bütüne en faydalı olma şekli yavaş yavaş kendimizle birlikte etrafımızdakileri de onararak, bir şeylerin ucundan tutarak ayağa kalkmaya çalışmaktır.
Üzücü, yıkıcı olayları izlemek, görmek, duymak bir süre sonra mental sağlığımızı bozmakla kalmıyor fiziksel sorunlar da baş göstermeye başlıyor. O nedenle acıyı, hüznü hayatımızda çoğaltmamak için bir an önce toparlanmaya güzel şeylere odaklanmaya çalışalım. Aksi takdirde her geçen gün daha mutsuz, daha üzgün, daha bir hasta oluyoruz. İyileşemiyoruz.
Kendimiz kadar toplumun selameti için de bir an önce toparlanmalı, işimize gücümüze dört elle sarılmalı, iyileşmeli, güzel işler yapmaya çalışmalıyız. Böyle böyle iyi ve güzel olan ne varsa çoğalır, kendimizle birlikte herkese faydalı oluruz.
Daha güzel günler için gayretli olalım. Ne diyor Neşet Ertaş “Geçinmekte gönlü olan geçinir, anlaşmak isteyen orta yolu bulur, telafi etmek isteyen eder, önemseyen gösterir. Kısacası ben böyleyim diye bir şey yok, ben sana karşı böyleyim diye bir şey var.”
İşte eğer bizim de daha güzel günler görmekte gönlümüz varsa ona göre bir yol izler, çabamız o doğrultuda olur.
İsteyen, dileyen, talep eden ve bu uğurda çabalayan herkesin gönlünün ekmeğini yiyeceğine inanıyorum. Uğraşıyorum ama olmuyor demeyin. Eninde sonunda yapmaya çalıştığınız, uğraş verdiğiniz herneyse bir yol tutarsınız. Emek, sabır ve inanç en güzel malzemedir.
Hayatımıza bahar gelmesi temennisiyle,
Sevgiyle kalın.
Nemozyy